obrządku wschodniego

Encyklopedia PWN

[staro-cerkiewno-słow. < gr. kyriakón ‘dom Pański’],

arch. świątynia cerkiewkiego obrządku wschodniego: prawosławnego i greckokatolickiego (unickiego).

[gr. déēsis ‘prośba’, ‘modlitwa wstawiennicza’],

ikon. scena przedstawiająca Chrystusa Władcę i Sędziego

[gr. epí ‘na’, góny ‘kolano’],

część stroju liturgicznego i jedno z insygniów biskupów w Kościołach obrządku wschodniego;

[gr. epí ‘na’, łac. manica ‘rękaw’],

w Kościele obrządku wschodniego część liturgicznego stroju biskupów i kapłanów;

[gr. epí ‘na’, táphos ‘grób’],

w Kościołach obrządku wschodniego tkanina liturgiczna używana w obrzędach Wielkiego Piątku i Wielkiej Soboty;

[gr. epí ‘na’, trachḗlia ‘tchawica’],

w Kościołach obrządku wschodniego część liturgicznego stroju kapłanów i biskupów;

Historia